زندگی در دمای 1012 سانتیگراد

دانشمندان اروپایی با کوباندن یون‌های سنگین سرب در ال.اچ.سی، سوپ داغ ذرات زیراتمی با دمای ده‌هزار میلیارد کلوین را که یک‌میلیونیم ثانیه پس از مهبانگ، جهان را فرا گرفته بود؛ بازتولید کردند.

برخورددهنده بزرگ هاردون با موفقیت توانست دو یون سنگین سرب را به هم بکوباند و مهبانگ (انفجار بزرگی که جهان ما را به‌وجود آورد) را در مقیاس کوچک شبیه‌سازی کند.

به گزارش بی‌بی‌سی، دانشمندانی که در حال کار روی این ماشین غول پیکر در مرز سوئیس و فرانسه هستند، توانستند در تاریخ 7 نوامبر / 16 آبان به این شرایط منحصر به فرد دست پیدا کنند. در این آزمایش دما بیش از یک میلیون بار از دمای مرکز خورشید فراتر رفت و ذراتی خلق شدند که پیش از این فقط لحظاتی پس از مهبانگ در طبیعت مشاهده شده بود.

تا به امروز قوی‌ترین شتاب‌دهنده ذرات که توسط سازمان تحقیقات هسته‌ای اروپا، سرن اداره می‌شود، سعی داشت با برخورد دادن پروتون‌ها به یکدیگر به راز شکل‌گیری جهان هستی پی ببرد. آن‌ها در تلاشند با برخورد پروتون‌ها، ذرات گریزپای بوزون هیگز را تولید کنند و به نشانه‌هایی از قوانین جدید فیزیک مانند چارچوب‌های ابرتقارن دست پیدا کنند.

در طول چهار هفته آینده دانشمندان ال.اچ.سی مطالعات خود را روی اطلاعات حاصل از برخورد یون‌های سرب به یکدیگر متمرکز خواهند کرد. با این روش، آن‌ها امیدوارند اطلاعات بیشتری در مورد محیط پلاسمایی به دست بیاورند که جهان را در یک میلیونیوم ثانیه پس از مهبانگ فراگرفت. دانشمندان به کمک تلسکوپ فضایی هابل و فضاپیمای دبیلومپ توانسته‌اند زمان مهبانگ را 13میلیارد و 700 میلیون سال پیش تخمین بزنند.

یکی از آزمایشگاه‌های ال.اچ.سی به نام آلیس فقط برای برخورد یون‌های سرب به یکدیگر طراحی شده است، اما آزمایشگاه‌های اطلس و سی.ام.اس نیز برنامه کاری خود را به بررسی برخورد یون‌های سرب تغییر داده‌اند.

تصاویری که در اینجا می‌بینید، اطلاعات مسیر، انرژی، جرم و بار الکتریکی ذراتی است که پس از این برخورد به‌وجود آمده و توسط آشکارسازهای غول‌پیکر آلیس، اطلس و سی.ام.اس ثبت شده است. دانشمندان با بررسی این ذرات می‌توانند قدم‌به‌قدم به لحظه اولیه برخورد و اتفاق‌هایی که در آن لحظات اولیه روی داده است، پی ببرند.

نیروی هسته‌ای قوی

دیوید اوانس، فیزیک‌دان دانشگاه بیرمنگام انگلستان و از محققان شاغل در پروژه آلیس به خبرنگار بی‌بی‌سی گفت: «ما در این مطالعات به بالاترین دماها و چگالی‌هایی که تاکنون در آزمایش‌های زمینی تولید شده است رسیدیم. نتایج تحقیقات برای ما بسیار قابل توجه و مهم است. این آزمایش‌ها در محیطی کنترل شده و امن انجام گرفت و ما به آذرگوی‌های زیراتمی متراکم و فوق‌العاده داغی رسیدیم. دما در این آزمایش‌ها به بیش از 10هزار میلیارد درجه کلوین رسید که یک میلیون بار از مرکز خورشید داغ‌تر است. در این دماها، حتی نوترون‌ها و پروتون‌ها نیز به شکل سوپی متراکم از کوارک‌ها و گلوئون‌ها ذوب می‌شوند و ماده‌ای موسوم به پلاسمای کوارک-گلوئون تولید می‌کنند.»

کوارک‌ها و گلوئون‌ها ذرات زیراتمی هستند و در حالت پلاسمای کوارک- گلوئون این ذرات از جاذبه یکدیگر رهایی پیدا می‌کنند، دقیقا همان شرایطی که دانشمندان معتقدند درست بعد از انفجار بزرگ به وجود آمده است. کوارک‌ها موادی مانند پروتون و نوترون را می‌سازند و گلوئون‌ها ذراتی هستند که با نیروی هسته‌ای قوی (که هسته اتمی را پایدار نگاه می‌دارد) مرتبطند.

با مطالعه این پلاسما، فیزیک‌دانان امیدوارند اطلاعات زیادی در مورد نیروی هسته‌ای قوی به دست بیاورند. بعد از آن‌که ال.اچ.سی یون‌های سرب را به یکدیگر برخورد داد و تحقیقات در این زمینه به پایان رسید، دوباره این دستگاه به حالت برخورد پروتون‌ها برمی‌گردد

برگرفته از خبرآنلاین

هوای پاک با خودروهای هسته ای

از این پس و به لطف فناوری‌های نوین در عرصه دانش انرژی هسته‌ای ، می‌توان ابعاد جدیدی از کاربردهای بالقوه این انرژی قدرتمند را انتظار کشید که طی آن از تاسیسات و تجهیزات عریض و طویل متعارف و هیبت بزرگ رآکتورهای هسته‌ای برای به‌کار‌گیری‌ سوخت اتمی دیگر خبری نیست و کار به جایی می‌رسد که استفاده از انرژی هسته‌ای را می‌توان در هیاتی متفاوت به سوی کاربردهای دم دستی و قابل حمل سوق داد.

تحقیقات دانشمندان از فرم تازه کشف شده‌ای از اورانیوم حکایت دارد که می‌تواند نیروگاه‌های برق هسته‌ای را تا حد جای گرفتن در خودروی شما و نهایتا توانبخشی به آن کوچک‌سازی کند. به این ترتیب با معرفی نوع جدیدی از ملکول اورانیوم می‌توان دستیابی به اهداف بسیار ارزنده‌ای همچون داروها و سوخت هسته‌ای ارزان‌تر، خردتر و البته ایمن‌تر را نوید داد. در همین رابطه دانشمندان آزمایشگاه لوس آلاموس توانسته‌اند ملکول جدیدی از فرم شناخته شده نیترید اورانیوم را ارائه کنند که از سال‌ها قبل هدف مطالعه و جستجوی محققان بوده است، اما ماجرا به کشف این فرم جدید اورانیوم خلاصه نمی‌شود و این ملکول جدید علاوه بر مطرح کردن گزینه سوخت هسته‌ای ارزان‌تر و ایمن‌تر، می‌تواند از سوخت‌های فسیلی انرژی بیشتری استخراج کند و در نتیجه خودروها را به لحاظ کارآمدی سوخت در جایگاه ایده‌آل‌تری قرار دهد و البته جدا از کاربرد سوختی و توانبخشی به وسایل نقلیه می‌تواند به ارائه داروهای کارآمد ارزان‌تر نیز بینجامد.

این کشف جدید در حالی نوید دستاوردهای قابل ملاحظه‌ای از انرژی هسته‌ای پاک در آینده را می‌دهد که به گفته سرپرست گروه تحقیقاتی که شرح کشفیات آنها طی مقاله‌ای در شماره تازه ژورنال تخصصی شیمی طبیعت آمده است، نیتریدهای آکتینیدی (خانواده‌ای از ترکیبات رادیواکتیوی) نامزد اصلی سوخت‌های هسته‌ای آینده محسوب می‌شوند، ضمن این که چنین ترکیباتی قادرند پیوندهای کربن ـ هیدروژن را که بسیار محکم هستند نیز بشکنند. در واقع ترکیب نام‌آشنای حوزه انرژی هسته‌ای یعنی نیترید اورانیوم باعث شکافتن و جدا کردن اتم‌های هیدروژن از یک اتم کربن می‌شود که در نوع خود ماموریت سهل و ساده‌ای نیست.

نکته جالب قضیه این است که فرآیند مشابهی با چنین کارکردی هر روزه در موتور خودروها اتفاق می‌افتد، ولی متاسفانه حجم قابل ملاحظه‌ای از انرژی موجود در آن همه پیوندهای کربن ـ هیدروژن به صورت گرما تلف می‌شود.

به بیان دیگر، چنانچه این دو اتم بتوانند شکافته و از هم جدا شوند بدون آن که تمامی انرژی‌شان از دست رود، در آن صورت بنزین می‌تواند به نحو بسیار کارآمدتری نه‌تنها برای سوخت یک خودرو، بلکه برای بهبود بخشیدن به انواع کاملی از فرآورده‌های نفتی از پلاستیک‌ها گرفته تا داروها نیز مورد استفاده واقع شود.

در این میان البته مشکلی پیش روی دانشمندان قرار دارد و از بد حادثه این ملکول جدید زمانی که اتم‌های هیدروژن را از یک اتم کربن می‌شکافد، از میان می‌رود. در واقع برای این که نیترید اورانیوم به لحاظ تجاری واجد قابلیت ماندگاری و بقا شود، مجبور است اتم‌های هیدروژن را یکی پس از دیگری هدف هجوم خود قرار دهد و به این ترتیب خودش در حین فرآیند نابود نمی‌شود.

با این وصف، دانشمندان ناگزیر از تبدیل‌ نیترید اورانیوم به یک سازمان‌دهنده یا همان کاتالیزور خواهند بود و این همان مقصودی است که به اعتقاد محققان باید عملی و میسر شود، اما در حال حاضر عملی نیست.

اما ظاهرا یافتن راه‌حلی برای این مشکل بزرگ را باید در جایی غیر از آزمایشگاه‌ها و حوزه عناصر و ترکیبات شیمیایی جستجو کرد. قضیه از این قرار است که هرچند دانشمندان ممکن است یک پیوندشکن مولکولی ارزان، مطمئن و قابل استفاده مجدد را در مشت خود نداشته باشند، ولی انگار طبیعت از قبل این کار را کرده است. سیتوکرومP450 که عملا در هر ارگانیسمی روی زمین یافت می‌شود همان برگ طلایی مورد نظر دانشمندان است. این ماده آنزیمی است که ردپای آن را در شمار انبوهی از ترادیسی یا دگرگونی‌های شیمیایی از ایجاد کردن انرژی در میتوکندری‌ها گرفته تا متابولیسم داروها می‌توان سراغ گرفت.

دانشمندان معتقدند نتایج تحقیقاتشان از این واقعیت حکایت دارد که نیترید اورانیوم همانند سیتوکرومP450 می‌تواند پیوندهای کربن ـ هیدروژن را بشکند. در واقع دانشمندان با مطالعه دقیق شیوه‌ای که نیترید اورانیوم پیوندهای کربن ـ هیدروژن را می‌شکند، می‌توانند درخصوص روشی که سیتو‌کروم P450 همین مأموریت را در طبیعت به انجام می‌رساند به اطلاعات بیشتر و باارزش‌تری دست پیدا کنند، چراکه این فرآیند به رغم اهمیت زیست‌شناختی و همچنین اهمیت اقتصادی بالقوه‌ای که دارد، تاکنون آن طور که باید و شاید مورد شناخت و مطالعه درست قرار نگرفته است.

ابعاد مختلف این کشف جدید و اهمیت خود موضوع، فرم جدید مولکولی اورانیوم توجه محققان زیادی را به خود جلب کرده است و هر یک جنبه خاصی از آن را مورد بحث و اظهارنظر قرار داده‌اند. در این میان هر چند به اعتقاد برخی دانشمندان، جالب‌توجه‌ترین جنبه این مولکول جدید را می‌توان شیمی آن دانست، ولی آنچه بیش از همه کانون توجه سایر محققان قرار گرفته و بر آن اتفاق نظر دارند این واقعیت کتمان‌ناپذیر است که مولکول جدید اورانیوم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد، اما عامل محرک و انگیزه واقعی برای ایجاد این مولکول جدید را همان کاربرد پیشنهاد شده‌اش به عنوان یک سوخت هسته‌ای نوین می‌توان قلمداد کرد.

محققان معتقدند نیترید اورانیوم می‌تواند به جایی ختم شود که تصورش هم خالی از هیجان نیست. این مقصد مهم و ارزشمند نیروگاه‌های برق هسته‌ای کوچک، ارزان‌تر و حتی قابل حمل خواهد بود. در این میان مراکز بزرگی همچون ناسا و

HPG و دیگر سازمان‌ها و مراکز تحقیقاتی که سهم قابل ملاحظه‌ای در پژوهش‌ها و دستاوردهای نسل آینده برق و قدرت را به خود اختصاص داده‌اند، همگی ‌ دنبال به‌کار‌گرفتن نیترید اورانیوم به عنوان یک سوخت هسته‌ای نسل آینده در رآکتورهایشان هستند.

البته به رغم ارتباط اورانیوم با موضوع تشعشعات مرگبار، این مولکول جدید حاوی اورانیوم تهی شده است که در نوع خود و از نقطه نظر رادیولوژیکی نسبتا بی‌ضرر نشان می‌دهد. ضمن این که فرصت‌های زیادی را در حوزه کاربردهای صنعتی و کاتالیزورها مطرح می‌‌کند. از طرفی محققان با امیدواری معتقدند فرصت‌های قابل ملاحظه‌ای که این ماده رادیو اکتیو جدید پیش می‌کشد، به حوزه کاربردهای صنعتی و شیمی مواد ختم نمی‌شود. در واقع داشتن قابلیتی که قادر به تخریب سریع، قابل اطمینان و کارآمد پیوندهای کربن ـ هیدروژن باشد می‌تواند باعث ارزان‌تر تمام شدن فرآیند تولید داروها و سایر مواد و ترکیبات شیمیایی مهم صنعتی شود و اهمیت آن زمانی بیشتر جلوه می‌کند که می‌بینیم بسیاری از این ترکیبات نفت محور هستند. به اعتقاد کارشناسان، نمی‌توان از کنار این واقعیت براحتی گذشت که فرآیند تصفیه و پالایش هر روزه نفت برای تولید جدول بلند بالایی از مواد و فرآورده‌ها، مستلزم صرف درجه حرارت‌های بالا، فشار بالا و مراحل چندگانه و در کل مترادف صرف مقادیر قابل توجه انرژی است.

با این اوصاف دانشمندان معتقدند اگر این مولکول جدید بتواند همین فرآیند پیوسته فرآوری و پالایش نفت را در درجه حرارت معمولی، فشار معمولی و طی یک مرحله واحد به انجام برساند، به معنای آن است که این ملکول کوچک، زمان و سرمایه را برای ما پس‌انداز و صرفه‌جویی کرده است.

منبع: جام جم

کشف سیاره هایی شبیه زمین

تلسکوپ فضایی کپلر برای اولین بار یک سیاره به اندازه زمین را در کمربند حیات کشف کرد. تا کنون 1200 سیاره بر اساس اندازه و موقعیت برای بررسی توسط کپلر انتخاب شده اند.

تلسکوپ فضایی کپلر ناسا که لقب شکارچی سیارات را یدک می کشد، تا کنون ده ها سیاره زمین مانند را در اطراف دیگر ستاره ها کشف نموده است. این تلسکوپ تصور ما در مورد جایگاه زمین و جستجوی حیات در عالم را به صورت اساسی تغییر داده است. باید گفت این گونه اکتشافات تاریخی- علمی بر اساس اطلاعات چند ماه اول فعالیت های این تلسکوپ قوی و با نشانه گرفتن به یک نقطه بسیار کوچک آسمان جمع آوری شده است.

چندی پیش دانشمندان کپلر در ناسا طی یک کنفرانس خبری از کشف 1235 نامزد سیاره جدید توسط کپلر خبر دادند. از میان این سیارات، 68 سیاره آن به اندازه زمین، 288 سیاره دیگر بزرگتر از زمین (سوپر زمین)، 662 سیاره به اندازه سیاره نپتون و 165 سیاره دیگر آن به اندازه سیاره مشتری می باشند. اکثر این سیارات بدور ستاره هایی مانند خورشید در گردش هستند.

جالبتر از همه این است که 54 نامزد سیاره آنها در داخل "کمربند حیات" ستاره های میزبان خود قرار دارند و 5 سیاره آن به اندازه زمین است. تا قبل از امروز ما هیچ سیاره زمین مانندی را نمی شناختیم که در درون کمربند حیات قرار داشته باشد. (کمربند حیات به فاصله مناسب یک سیاره از ستاره مادر گفته می شود که در آن فاصله، آب در سطح سیاره به سه حالت مایع، جامد و گاز وجود داشته و سیاره هم برای شکل گیری و تکامل حیات اتمسفری به دور خود تشکیل نموده باشد. تا کنون زمین یگانه سیاره ی است که در وسط کمربند حیات منظومه شمسی قرار دارد).

ویلیام بوروکی در مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا می گوید "ما از 0 سیاره به 68 نامزد سیاره به اندازه زمین و از 0 سیاره به 54 نامزد سیاره موجود در کمربند حیات؛ جایی که آب مایع در سطح یک سیاره وجود دارد، رسیدیم. بعضی از سیارات نامزد حتی می توانند اقماری داشته باشند که در سطح شان آب وجود دارد. از جمله سیارات نامزد، 5 سیاره آن تقریبأ به اندازه زمین اند و در کمربند حیات ستاره های مادر در گردش می باشند."

دنیای های سرشار از آب به اندازه زمین، برای شکل گیری و در نهایت تکامل حیات بسیار مساعدند. زیرا ما می دانیم که آب یگانه پیش شرط لازم برای شکل گیری هر گونه حیات است.

کپلر اولین مأموریت ناسا است که می تواند سیاراتی به اندازه زمین را در محدوده کمربند حیات و یا نزدیک به این محدوده به دور ستاره های مادر کشف نماید. برای کشف سیارات، کپلر از روش گذر استفاده می کند. در روش گذر، سیاره از برابر صفحه ستاره مادر عبور می کند و در نتیجه باعث اختلال کوچک در نور ستاره می شود. کپلر هم برای مطالعه مشخصات سیاره از عبور سیاره استفاده می کند. کپلر کوچکترین کاهش در درخشندگی ستاره را در زمان عبور سیاره از برابر آن اندازه گیری می کند. این کاهش نور برابر است با وجود یک حشره بسیار کوچک بر روی چراغ ماشین شما.

برای تایید نتایج علمی رصد های کپلر به هفت سال رصد پیگیرانه توسط تلسکوپ های بزرگ زمینی و فضایی نیاز است. اخترشناسان انتظار دارند که با استفاده از رصد های زمینی و رصد های فضایی توسط تلسکوپ اسپیتزر بتوانند 80 درصد نامزد سیارات را به عنوان سیارات واقعی تائید کنند.

به گفته بوروکی " کپلر در جهت اهداف خود تا کنون بسیار عالی پیشرفت نموده. ما بیش از 1200 سیاره نامزد را کشف نمودیم. توجه داشته باشید که کپلر به یک چهارصدم کل آسمان نگریست و اگر در این محدوده کوچک این همه سیاره وجود داشته باشد پس در کل آسمان حدود چهارصد برابر این سیارات، سیاره وجود دارد. ، یعنی 400 هزار سیاره نامزد بدور ستاره های خورشید مانند."

داده های ارسالی تلسکوپ فضایی کپلر تا اینجا توانسته است انقلابی نظیر آن چه که کپرنیک و کپلر در گذشته انجام دادند ایجاد کنند. کپرنیک، کپلر، گالیله و ... توانستند جایگاه درست زمین در منظومه شمسی را برای جهانیان تبیین کنند. حال تلسکوپ فضایی کپلر یک بار دیگر سعی در کشف جایگاه واقعی زمین در جهان دارد. آیا زمین تنها سیاره میزبان حیات است؟

م.ح.اربابی فر

بخش دانش و زندگی

اینترنت در تولید 300 میلیون تن دی اکسید کربن نقش دارد

بخش ارتباطات- رایانه‌ها، ابررایانه‌ها، سرورها و پایگاه‌های داده‌ها با مصرف انرژی موجب افزایش دی اکسید کربن اتمسفر می‌شوند که در این میان اینترنت به تنهایی سالانه یک درصد از کل دی اکسیدکربنی که در اثر فعالیت‌های انسانی منتشر می‌شود را تولید می‌کند

میلیاردها ماشین محاسباتی همه روزه در تمام دنیا مشغول به کار هستند و با صرف انرژی به تبادل داده‌ها به روش‌های آفلاین (مثل ایجاد پرونده با استفاده از مایکروسافت آفیس) و یا آنلاین (مثل ارسال ایمیل به دوستان یا همکاران) می‌پردازند.

این اطلاعات از طریق پایگاه داده‌ها و ساختمان‌های محل سرورهای صفحات وب مبادله می‌شوند. تمام این سرورها، ساختمان‌ها و پایگاه‌های داده‌ها از انرژی برق استفاده می‌کنند و این انرژی سالانه مقادیر بسیار زیادی دی اکسید کربن را به اتمسفر وارد می‌کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، موسسه تحقیقاتی "گارتنر" در تازه‌ترین گزارش خود میزان انرژی مصرف شده در بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و دی اکسید کربن تولید شده در این بخش را مورد ارزیابی قرار داده است.

بررسی‌های گارتنر نشان می‌دهد مانیتورها و رایانه‌های شخصی در دنیا حدود 40 درصد از کل مطالبات انرژی بخش ICT را مصرف کرده و در مجموع 8/0 درصد از انتشار دی اکسیدکربن جهانی را تولید می‌کنند.

همچنین نیمی از دی اکسید کربنی که از لپ تاپ‌ها و رایانه‌های شخصی رومیزی تولید می‌شود در اثر استفاده از اینترنت است.

همچنین اگر تک تک شهروندان انگلیسی به آمریکا پرواز کنند و دوباره به کشور خود بازگردند 300 میلیون تن دی اکسید کربن تولید می‌کنند.

درصورتیکه به تمام این موارد، انتشار دی اکسید کربن تولید شده توسط مراکز و پایگاه‌های اطلاعاتی نیز افزوده شود می‌توان فهمید که اینترنت حدود یک درصد از تمام دی اکسید کربنی که از سوزاندن سوخت‌های فسیلی به دست می‌آید را تولید می‌کند.

این محاسبات نشان می‌دهد که اینترنت سالانه 300 میلیون تن دی اکسید کربن را وارد اتمسفر می‌کند. این میزان برابر با مصرف داخلی سوخت‌های فسیلی در کشورهای ترکیه و لهستان و یا بیش از نیمی از کل سوخت مصرفی در انگلیس در مدت یکسال است.

همچنین اگر تک تک شهروندان انگلیسی به آمریکا پرواز کنند و دوباره به کشور خود بازگردند 300 میلیون تن دی اکسید کربن تولید می‌کنند.

اطلاعات ارائه شده توسط گارتنر به نتایج یک تحقیق انگلیسی بسیار نزدیک است. برپایه این تحقیقات انگلیسی در سال 2005 بخش ICT تجاری 5/343 میلیون تن دی اکسید کربن تولید کرده است که براساس پیش بینی‌ها این رقم تا سال 2030 حدود 60 درصد افزایش خواهد یافت.

هرچند رسیدن به این نتایج به این مسئله بستگی دارند که در فاصله میان حال و آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد. در حقیقت بسیاری از شرکت‌ها امروز به دنبال فناوری‌هایی می‌گردند که می‌توانند گرمای حاصل از پایگاه‌های داده‌ها را جمع‌آوری کرده و از آن برای گرم کردن ساختمان‌های اطراف استفاده کنند. به این ترتیب استفاده از دستگاه‌های خنک کننده و تهویه هوا در این مراکز کاهش می‌یابد و در نتیجه از مصرف سوخت آنها کاسته می‌شود.

از سویی دیگر به منظور کاهش دی اکسید کربن قرار است شمالی‌ترین نقطه کشور ایسلند به پایتخت جهانی "پایگاه داده‌ها" تبدیل شود. سرما و یخبندان‌های تقریبا دائمی این مناطق می‌تواند به عنوان یک دستگاه تهویه و خنک کننده طبیعی برای سرورهای اطلاعاتی به کار رود.

بی تردید، در عصر ارتباطات استفاده از اینترنت اجتناب ناپذیر است و نباید فراموش کرد که اینترنت با وجود مصرف بالای انرژی، خود می‌تواند در کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی نقش مهمی ایفا کند. برای مثال استفاده از ویدئوکنفرانس‌های آنلاین در شبکه‌های هوشمند می‌تواند موجب کاهش تعداد پروازهای کاری شود.

بنابراین تنها توسعه فناوری نیست که بر روی افزایش دی اکسید کربن تاثیر می‌گذارد بلکه نحوه استفاده از آن در برجا گذاشتن ردپای کربن در اتمسفر مهم است.

چرا خورشید سرخ می شود؟

بی‌تردید اکثر شما خورشید را به هنگام طلوع و غروب دیده‌اید. حتماً متوجه شده‌اید که خورشید در این مواقع به شکل گلوله‌ای سرخ و آتشین در می‌آید. این در حالی است که در تمام طول روز خورشید، سفید رنگ است. آیا می‌دانید دلیل آن چیست؟

می‌دانیم که اطراف کره زمین را هوایی احاطه کرده است که به آن جو یا اتمسفر گفته می‌شود. نور خورشید قبل از آنکه به ما برسد، از میان اتمسفر عبور می‌کند. همانطور که می‌دانید نور خورشید از ترکیب هفت رنگ قرمز،نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش تشکیل شده است.

پرتوهای بنفش، نیلی و آبی بیشتر و پرتوهای قرمز و نارنجی کمتر پراکنده می‌شوند. به همین دلیل قسمت اعظم دو رنگ قرمز و نارنجی به چشمان ما می‌رسد. در نتیجه خورشید را به هنگام طلوع و غروب به رنگ سرخ می‌بینیم

هنگام طلوع و غروب وقتی خورشید نزدیک افق است، پرتوهای نور باید 50 برابر مسافتی را که هنگام ظهر در اتمسفر می‌پیمایند، طی کنند تا به ما برسند. گرد و غبار، دود و بخار آب موجود در هوا رنگ‌های تشکیل دهنده نور خورشید را در جهات مختلف پخش می‌کنند. پرتوهای بنفش، نیلی و آبی بیشتر و پرتوهای قرمز و نارنجی کمتر پراکنده می‌شوند. به همین دلیل قسمت اعظم دو رنگ قرمز و نارنجی به چشمان ما می‌رسد. در نتیجه خورشید را به هنگام طلوع و غروب به رنگ سرخ می‌بینیم.

برگرفته از کتاب: چرا چطور چگونه؟

********************************